Vrijdag 1 juli 2016 dag van vertrek
De reis van het hotel midden in de nacht was een ongekende rustige reis wat het verkeer betreft op deze overdag of zo drukke weg richting het vliegveld. Bij de ingang van de luchthaven werden de koffer en handbagage direct al gescand en werd er gevraagd naar de ticket. Verder ging het naar de Incheckbalie. Hier stond al een lange rij mensen te wachten. In mijn hotel had ik vandaag ook al een aantal keer geprobeerd om in te checken dit om een plekje aan het raam te bemachtigen. Maar helaas was het inloggen mij dit keer niet gelukt. Dus was het afwachten wat voor plek ik in het vliegtuig kreeg. Vriendelijk verzocht ik dan ook aan de grond-stuwardes om een plekje aan het raam. Dit kon vertelde ze en tussen door vroeg ze hoe mijn vakantie in Sri Lanka was geweest. Wat hebben die dames toch mooie sari's aan. Dus even niet opgelet naar mijn stoel-nummer bij het overhandigen van de tickets.
Via de emigratie ging het verder naar de wachtruimte voor het boarden. Ook hier vond weer de controle van handbagage plaats. Schoenen uit, riem uit de broek, horloge af en natuurlijk weer mijn portemonnee vergeten. Ja en dan begint er iets te piepen als je door de poort loopt. Met als gevolg dat er meteen iemand op je af komt met een grote handscanner in zijn hand. Wat me wel opviel was dat ik mijn kleine flesje drinkwater zo mee mocht nemen. Terwijl iedereen zat te wachten bleek dat ons toestel nog binnen moest komen. De overstap tijd die ik in Doha straks heb is 1,5 uur. Het blijft altijd spannend en dat houd je wakker midden in de nacht. Toen ik naar mijn beide tickets keek zag ik dat voor de vlucht naar Doha ik een geweldig mooi plekje had aan het raam seat nummer 32a. Echter op de vlucht van Doha naar Amsterdam een van de slechtste plekken die je je maar bedenken kunt. Seat nummer 50E. Kennelijk heeft de grond stewardess dit voor deze vlucht vanuit Qatar niet goed kunnen regelen. Och ja het komt zoals het komt. Straks in Doha zijn er misschien wel weer andere mogelijkheden dat zien we dan wel weer. De geplande tijd van vertrek was 03:25 uur maar aangezien het vliegtuig nu pas binnenkomt zal dat niet meer haalbaar zijn. Uiteindelijk werden de tijden als volgt:
Toen het vliegtuig aan kwam taxiën ben ik voor het raam staan kijken. Ineens zag ik iemand heel druk van daar beneden naar mij zwaaien.
Door de dubbele beglazing is de foto niet goed gelukt maar vindt hem toch heel waardevol.
Zie ik het wel goed, het is Dulani de vriendin die bij de luchthaven werkzaam is. Zij was speciaal even deze kant opgekomen om mij uit te zwaaien dacht ik niet wetende dat de verrassing nog groter zou worden dan ze al was. Want toen er omgeroepen werd dat ieder het vliegtuig in kon stond zij mij twee meter voor de vliegtuigdeur op te wachten. Wat een geweldige verrassing was dat. Ik moest toch even een traantje uit mijn ooghoek weg vegen. Dulani noemt mij altijd haar tweede vader en Tiny haar tweede moeder. Met de Airbus verliep de vlucht voorspoedig en zelfs de tijd dat het toestel later vertrok werd deels al weer ingehaald. De landing op Hamat International Airport te Doha in Qatar verliep vlekkeloos. Wat een prachtig plaatje was dit bij daglicht om nu te vliegen boven Doha. Op dit in 2014 vernieuwde vliegveld was het makkelijk de weg te vinden naar de juiste gate. Ik kwam langs vele winkeltjes met mooie luxe artikelen maar hield mijn visacard in mijn portemonnee. Bij het inchecken vertelde ik de medewerker van Qatar airways dat ik de slechtste plaats in het vliegtuig had die je maar kunt bedenken. De man had nog wel een andere plek in de aanbieding maar die was al niet veel beter maar deed wel zijn best moet ik zeggen. Nadat ik ongeveer een kwartier in de wachtruimte had plaats genomen werd er ineens omgeroepen of Stefanos from Colombo zich wilde vervoegen aan de inlichten balie. Doordat in mijn paspoort de naam Stephanus vermeld staat begon ik toch enigszins te twijfelen of ze mij misschien bedoelden. Na tien minuten gewacht te hebben ben ik toch maar naar de balie gegaan met mijn paspoort in de hand al vragend of ze misschien ook mij bedoelden. En ja hoor, het was de zelfde medewerker aan wie ik eerder gevraagd had of er voor mij een ander plekje in het vliegtuig was. Er was toch een plek met stoel-nummer 31K, zelfs een plekje aan het raam vrij gekomen. Ook de vlucht met deze Boeing 777 verliep vlekkeloos. Allereerst nog even een paar uurtjes slapen, lekker eten en een paar films zien en toen werd de landing alweer in gezet voor Schiphol. Bij het verlaten van het vliegtuig stond aan het einde van de slurf een vrouwelijke collega van de douane met haar snuffel hond. Leuk om dit ook eens mee te maken. De paspoort controle duurde wat langer omdat er maar drie mensen van de koninklijke marechaussee waren voor deze groep groep reizigers. Op mijn vraag waarom de elektronische paspoort controle niet actief was antwoorde men dat er te weinig mensen beschikbaar waren op dit moment. Bij de bagageafhandeling leek het ook allemaal wat langer te duren of had ik soms haast gekregen om snel thuis te komen. Het passeren van de douane was ook geen probleem.
Al met al heeft het toestel maar 6 minuten vertraging op gelopen. Ik heb de trein van 14:30 uur richting Nijmegen genomen en stond om 16:22 uur op het station in Doetinchem. Omdat ik deze maand voor het eerst op 23 juni mijn pensioen ontvangen heb zijn Tiny en ik 's-avonds nog gezellig uit gaan eten. De volgende dag heerlijk uitgeslapen tot 11:00 uur in mijn eigen bedje.