1 mei 2010 Frankfurt
Motel Frankfurt
Vandaag vertrekken we vanuit Doetinchem naar Frankfurt. Hier overnachten we in het Motel Frankfurt. Morgen op 2 mei is het onze trouwdag, 35 jaar, vertrekken we 's-middags om 15.05 uur met de luchtvaartmaatschappij Sri Lanken naar Sri Lanka.

3 mei 2010 Negombo
Veilig geland
Hallo allemaal. We zijn vanmorgen om 4 uur geland. Dit is zelfs een half uur eerder dan gepland. De vlucht is goed verlopen. We hebben nu een paar uurtjes geslapen in ons hotel. Bedankt voor jullie leuke reacties. We staan nu op en uitgebreider nieuws zal volgen. Groetjes van ons allemaal.

3 mei 2010 Negombo
Vervolg Negombo
Dag allemaal. Vervolg op het eerder geplaatste stukje. Na de lunch zijn we het plaatsje Negombo ingegaan te voet. Onderweg kwamen we heel veel winkeltjes tegen waarvan de verkopers ons binnen probeerden te krijgen. Na zo'n 1,5 kilometer in de hitte gelopen te hebben hadden we hier genoeg van en namen een tuktuk voor 100 rupies oftewel 80 eurocenten. In het centrum moest Nandani van een verkoper een soort van sari aanpassen. Deze paste niet helemaal en we werden door een personeelslid naar een naaiatelier gebracht. Hier kwam men al snel tot de conclusie dat
e.e.a. niets kon worden. Tijdens de wandeling kreeg Nandani heel wat blikken van jonge srilankaanse mannen. Wel heeft Nandani nog voor 1,5 euro slippers gekocht. Vervolgens zijn we in Negombo teruggegaan naar ons hotel voor het avondeten. Voor het eten zijn we eerst nog in de omgeving van het zwembad gaan zitten om wat te drinken.Hier kwamen we in gesprek met een aantal singalese gasten en dat was heel leuk. Het avondeten was een lopend buffet waarbij men een keuze had tussen westers- of srilankaans eten. De kok wees mij behulpzaam aan wat wel en niet heet was. Ohja onze airco was vanmorgen stuk. Hebben dit direct gemeld bij de receptie. Toen we vanmiddag weer terugkwamen op onze kamer had men de oplossing gevonden door maar gewoon de stekker uit het stopcontact te halen. Toen was het helemaal heet en zelfs heter dan het avondeten. Uiteindelijk is alles toch nog goed gekomen en kunnen we straks met een gerust hart teruggaan naar onze kamer om daar weer lekker te kunnen gaan slapen. Tot de volgende keer allemaal en bedankt voor al jullie leuke reacties. Tiny, Nandani en Stef.

6 mei 2010 Dambulla
Negombo en Dambulla
Dinsdag 4 mei 's-Morgens na het ontbijt hebben we de bestuurder van een tuktuk voor ons hotel gevraagd of deze de St. Jude straat kent in Negombo. Die straat kende hij wel maar de afstand was 8 km. We wilden op dit adres onze gids van de vorige reis naar Sri Lanka gaan bezoeken. We wisten ook een telefoonnummer en behulpzaam als hij was heeft hij voor ons naar dit adres gebeld om te horen of men thuis was en om te vragen of we welkom waren. Dit ging op een voor ons onverstaanbare manier in het srilankaans maar we waren welkom. De man van de tuktuk moest onderweg toch nog regelmatig vragen waar hij zijn moest maar uiteindelijk stopte hij voor een voor ons niet onbekend huis. Tot onze grote verrassing stond de dochter, Ruwanthi ons al buiten op te wachten. Ze verwelkomde ons op een hartelijke manier en nodigde ons uit om binnen te komen. Wat was zij na 11 jaar opgegroeid naar een volwassen lieve dochter. Ook haar engels was ten opzichte van dat van andere srilankanen enorm goed. Alles was in een keer te verstaan. Binnen was alleen de vrouw van Shirly(onze vroegere gids) aanwezig. Shirly zelf was werken en niet aanwezig. Maar na een uurtje hoorden we ineens een brommer en wie kwam daar aan met een doos gebak en heerlijke sapjes, Shirley. Hij was speciaal voor ons naar huis gekomen. Wat was dit een goede keus om dit vandaag te gaan doen. De mensen waren ontzettend hartelijk. Om drie uur die middag hadden we met onze contactpersoon afgesproken in het hotel en dan kan de tijd heel snel voorbij gaan. Ruwanthi en ik hebben onze e-mailadressen uitgewisseld en we zullen contact houden. Onze contactpersoon kwam in het hotel een half uur te laat maar dat is gebruikelijk in Sri Lanka. Zij had haar zoontje Kyle en haar moeder meegebracht. De rondreis werd verder nog eens wat doorgenomen en dat was het eigenlijk voor deze dag. Verder genieten aan het zwembad.

Woensdag 5 mei Vandaag om 8.00 uur ontbijten. We hebben het rustig aangedaan en qua tijd gewoon aangepast aan de srilankanen. Afspraak was dat de chauffeur en reisgids om 9.00 uur zouden ophalen maar dat werd 9.30 uur. Toen waren wij dus ook net klaar met ons ontbijt. Allereerst zijn we vertrokken naar Pinnawella. In Pinnawella is een olifantenweeshuis. Hier hebben we kunnen zien hoe de olifanten een bad namen in de rivier en hoe de jonkies werden gevoerd. Ook was er in het restaurant een prachtig bruidje. Van hier uit zijn we verder gegaan naar ons volgende hotel te weten Thilanka in Dambulla. Bij aankomst hebben we in een heel mooi zwembad gezwommen. Het hotel is in een natuurlijke omgeving aangelegd. Vanuit het zwembad kijk je zo over de rijstvelden en de Mangobomen. Een schitterend hotel.'s-Avonds in het restaurant troffen we nog een ander echtpaar met adoptiedochter van 29 jaar die eveneens haar moeder ging bezoeken. Alles weer heel gezellig met elkaar.

Donderdag 6 mei Vandaag zijn we eerst naar Habarana geweest. Hier hebben we met zijn allen een rit op een olifant gemaakt. De rit ging niet alleen door een stuk oerwoud maar ook door een watergebied. Onderweg zagen we prachtige waterlelies. De olifantenbegeleider heeft van de nationale bloem” de blauwe lelie” een krans gemaakt die we hebben om gehangen. Van het grote blad van de lelie werd een hoed gemaakt. Daarna zijn we naar een bank gegaan om geld op te nemen. Binnen werd ik opgewacht door een beveiliger met een groot geweer. Hij was vriendelijker dan hij er uitzag. We konden bij deze bank alleen met visa-card geld pinnen. Om met ons gewone bankpasje geld te kunnen pinnen zouden we 30km moeten rijden. De bedoeling was om deze dag Sigiriya te gaan bezoeken. De enorme rots van Sigiriya heeft de vorm van leeuwekaken en rijst met een hoogte van 180 meter op uit de omringende bossen. Sigiriya is in het jaar vierhonderd het fort en de vestiging geweest van Koning Kasyapa. Omdat we dit in het verleden al vaker hadden bezocht en de entree toch gauw € 60 koste hebben we hier maar van afgezien. Wat we wel gedaan hebben is de omgeving van Sigiriya verkennen. Zo kwamen we langs een enorme watertank. Dit is een vroeger handmatig aangelegd meer met een hele grote dam. Vanaf deze dam had je een prachtig uitzicht over het lager gelegen gebied. Vele rijstvelden en oh zo mooi om te zien. Ook hier weer waren heel veel mensen zich aan het wassen. Zoals gezegd zijn we in het verleden wel in Sigiriya geweest maar we wisten toen nog niet dat de naaste omgeving zeker de moeite waard is. Verder gingen we weer terug richting Dambulla. Hier is eenindrukwekkend tempelcomplex met Boeddhabeelden en muurschilderingen die over 5 grotten zijn verdeeld. De rotsschilderingen van de grottempel Dambulla dateren uit de tweede helft van de achttiende eeuw. Dambulla bevat vijf grotheiligdommen. De tweede grot - Maharajalena - is de grootste en de rijkst versierde. Echter aangekomen bij dit tempelcomplex waren we even vergeten dat de dames schouder bedekte kleding moesten dragen. Dus eerst maar weer even terug naar ons hotel dat vlak in de buurt was. Weer terug bij de ingang van het tempelcomplex bleek het een hele klim te zijn naar boven. Dat vond Tiny niet zo erg. Wat ze wel erg vond waren de vele aapjes die haar aandachtig opnamen. Je zou verwachten dat het binnen in de grot lekker koel zou zijn dat was het echter niet. Nandani werd wederom door diverse mensen aangesproken. Een hiervan was een jong meisje dat graag met haar in het engels wilde corresponderen. Ook werden we nog door een groep personen uitgenodigd in Kataragama waar we ook tijdens onze toer nog komen. Als Nandani straks iedereen wil bezoeken dan komt ze pas over een jaar weer thuis haha. Terug ging het naar ons hotel waar een overheerlijk diner op ons wachtte.

11 mei 2010 Giritale
Giritale, Polonnaruwa, Nilaveli
Zaterdag 8 mei ’s-Morgens zijn we vanuit Dambulla vertrokken naar ons volgend hotel in Giritale. De rit ging gedeeltelijk door een nationaal park. Dus wederom een schitterende route. Aangekomen in het hotel werden onze koffers naar de mooie hotelkamer gebracht en kregen we een welkomstdrankje. Het uitzicht van hieruit maar ook vanuit onze kamer was echt mooi. Je moet het gewoon zelf hebben gezien. Vanuit het zwembad kijk je zo neer over het meer. ’s-Morgens vroeg en ’s-avonds zouden hier de wilde olifanten komen om te drinken. De lunch hebben we buiten ons hotel genomen maar dat vonden de dames drie keer niks. Voor het eten wilde ik een soort van schuurtje buiten mijn handen gaan wassen. Doch toen ik weer naar buiten liep heb ik even geen rekening gehouden dat de deur zo laag was en vervolgens mijn hoofd gestoten. Men was toen zo als altijd heel behulpzaam en de wond werd met olie gedept. Verder ging onze reis naar wat ooit de hoofdstad van Ceylon was, Polonnaruwa. Na jaren in de vergetelheid te zijn geraakt en volledig met bomen en struiken overgroeid tot een jungle is Polonnaruwa weer gerestaureerd onder andere met hulp van Unesco. Nu vindt u er een volledig uitgegraven ruïnestad dat met het schitterende beeldhouwwerk één van de meest imposante plaatsen van Ceylon is. Het Gal-Vihara-heiligdom is wellicht het fraaiste bouwwerk. Hier vindt men vier boeddha's, die zijn uitgehouwen uit immens grote blokken graniet. Voor de beelden staan de bloemenschalen, waarop offerandes kunnen worden neergelegd. Bij de liggende Boeddha was een groep van mensen tezamen met een monnik aan het bidden. Dit stukje heb ik nog even op film vastgelegd. Het waren voor mij bekende klanken die je anders ook kunt horen in een tempel. Doch helaas het leren verstaan hiervan zal ik wel nooit leren. De entree vond ik al met al wel aardig prijzig te weten € 55 voor ons drieën. Maar ja gezien dat dit alles weer ten goede komt aan het restaureren onder begeleiding en financiële steun van de Unesco had ik het er wel voor over. Hierna zijn we teruggegaan naar ons hotel waar ons een overheerlijk buffet stond te wachten.

9 mei 2010 Dambulla
Ontmoeting Nandani’s moeder
Vrijdag 7 mei Dit is de dag waarop we Nandani’s moeder zouden gaan bezoeken. Het is een rit van 3 uur naar Nikaweratiya maar we hebben airco. Nandani’s moeder zouden we dan ontmoeten op het adres van de zus van Nandani’s moeder. Hier aangekomen stond Nandani’s tante ons al op te wachten. We herkenden haar meteen. Nandani en wij werden hartelijk ontvangen toen we uit ons busje stapten. Plotseling brak ze in tranen uit en vertelde aan onze reisgids dat Nandani’s moeder niet was gekomen. Wat de reden daarvan kon zijn was ons toen nog niet helemaal duidelijk. Ze bracht ons naar haar hutje gebouwd uit leem en palmbladeren zoals we er hier velen van zagen. Nandani’s nichtje van 17 was ook hier aanwezig. Buiten waren een aantal plastic stoelen neergezet waarop wij plaats namen. We kregen limonade aangeboden. De presentjes aan haar werden uitgedeeld en door de reisgids en chauffeur werd driftig getelefoneerd om te achterhalen waar Nandani’s moeder was. Haar telefoon stond echter uit zodat met haar geen contact gemaakt kon worden. Vervolgens zijn we naar het hutje van Nandani’s moeder gereden. Ook dit was al gauw een rit van weer twee uur. Aangekomen ging onze chauffeur alleen naar het hutje om te kijken of ze er was. Neen dus, haar man was wel aanwezig. We zijn in een restaurant eerst gaan lunchen voordat we verder gingen. Stef heeft daar van het locale eten genoten en Tiny en Nandani hebben toch maar besloten om droog brood te nemen. Vervolgens zijn we gereden naar de plaats waar Nandani’s moeder werkt te weten een dakpannenfabriek. Ook dit was wederom een rit van een half uur. Daar kwamen we ’s-Middags aan om 16.00 uur. De chauffeur ging op zoek naar de moeder en wij bleven in het busje achter. Plotseling kwam er een voor ons niet onbekende vrouw naar het busje. Het was Nandani’s moeder. De schuifdeur van het busje ging open en Nandani en haar moeder vielen elkaar spontaan in de armen. Daarna viel Tiny hetzelfde ten deel. Vervolgens werd Nandani als het ware uit het busje gerukt en liepen ze tezamen naar de dakpannenfabriek. Hier liet Nandani’s moeder trots de overige collega’s haar dochter zien. Nandani’s moeder moest echter nog werken tot 17.00 uur. Tiny, Nandani en ik werden door de eigenaar van de pannenfabriek uitgenodigd in zijn mooie woning voorzien van koloniale meubels. Ons werd een kopje thee aangeboden maar de chauffeur en gids en Nandani’s moeder kregen niets. De eigenaar vertelde dat hij 20 jaar geleden ook in Nederland was geweest en dat hij in het verleden tezamen met zijn vrouw in Afrika als leraar gewerkt hadden. Om half zes zijn we daar tezamen met de moeder vertrokken naar het hutje van Nandani’s moeder. Vlak voor het hutje riep Nandani’s moeder plotseling van stop. Ze zag haar dochter van 15 jaar lopen die van haar werk kwam. Ook zij nam plaats in het busje en tezamen reden we weer verder. Ook hier hebben we wat presentjes uitgedeeld. We hebben het hutje mogen zien en hoe ze daarin leven. Inmiddels was het half zeven en al helemaal donker. We hebben toen afscheid genomen en begonnen aan de terugreis naar ons hotel. Hier kwamen we omstreeks half tien aan. Onderweg waren er enorme buien maar gelukkig is het overdag mooi droog gebleven. We hebben toen nog van het lekkere eten kunnen genieten in dit schitterende hotel. Het weerzien met de moeder was omdat ze ’s-morgens niet aanwezig was echter veel te kort. Misschien dat we het nog kunnen regelen dat we haar een tweede keer kunnen ontmoeten.

Zondag 9 mei Na ons ontbijt zijn we vertrokken naar ons volgende hotel Nilaveli op een afstand van 126km. Bij een supermarkt hebben we eerst een krat met drinkwater gekocht. Nandani heeft er nog een heerlijk geurtje voor omgerekend 4 euro gekocht. Volgens haar koste het zelfde geurtje in Nederland 40 euro. We hebben de beschikking over een geweldige ruime en mooie kamer en vooral een mooi uitzicht over een mooi gekleurde zee. (echt blauw).

Maandag 10 mei
‘s-Morgens zijn we naar het 16 kilometer verder gelegen Trincomalee gegaan. Hier hebben we het ford Frederick bezocht en een hindoetempel. Voor de ingang van deze tempel moesten wij ons ontdoen van onze schoenen. Aangezien echter de grond heel heet was bracht dit wel een lachend geheel teweeg voor de lokale bevolking. Voor het tempelcomplex waren er ook zeer vele kleurrijke stalletjes waar van alles te koop was zoals van allerlei snoepjes tot kruiden toe. In ieder geval allemaal lekkere geurtjes. Hierna zijn we nog naar de haven geweest en hebben we mooie foto’s kunnen maken. Bij de haven was ook een waarzegster waar onze gids gebruik van maakte. Om te bepalen wat het uiteindelijk koste had ze een stapeltje van heel dunne latjes waar pas bij het open maken een prijs op stond. De gids moest in dit geval 100 rupies betalen maar het kon net zo goed een hoger bedrag zijn dat was de verrassing. Vervolgens zijn we naar een supermarkt gegaan om daar iets te gaan kopen voor de kinderen van het schooltje die we die middag zouden gaan bezoeken. Voor ons zelf hebben we nog een ijsje gekocht. Op het schooltje verblijven 33 kinderen permanent , ze gaan dus niet dagelijks naar huis. Deze kinderen zijn door de jeugdbescherming bij hun eigen ouders om diverse redenen weggehaald en geplaatst op deze school. We mochten ook nog de slaapvertrekken zien. Er was een groot verschil tussen de meisjes- en de jongensslaapkamers. Alle meisjes hadden wel een of ander knuffeltje op hun bed liggen en dat hadden de jongens niet. De kinderen verblijven hier tot de leeftijd van 18 jaar. Volgens het hoofd gingen ze daarna hun eigen weg en in de meeste gevallen trouwden de meisjes dan en gaan de jonge mannen werk zoeken. Ook in dit hotel hebben we elke avond een lopend buffet. Wat een keuze. Maar als je ziet wat er ’s-Morgens vroeg bij het ontbijt allemaal geboden wordt dan wordt het echt oppassen dat je niet met kilo’s meer naar huis terugkomt. Wel lekker allemaal.

Dinsdag 11 mei Vanmorgen om half negen zijn we met een boot naar het Pigeon Island gegaan, dit is een broedplaats voor trekvogels. De overtocht duurde ongeveer tien minuten. Onze chauffeur, Asanke, is meegegaan. Het water rond het eiland is echt heel helder en schoon en je kunt de koralen zo zien en heel veel visjes. Nandani heeft haar angst overwonnen en is uiteindelijk toch het water ingegaan. Knap hoor. Tiny wilde later volgen maar ik heb haar niet in het water gezien. Wat is het hier mooi maar de kans om je hier te verbranden is ook heel groot. Dat merk ik nu op het moment dat ik dit schrijf. Omdat de ontmoeting met Nandani’s moeder zo kort was hebben we de laatste dagen van onze reis met behulp van Manisha, onze coördinator in Sri Lanka, gewijzigd. Andere hotels en andere plaatsen zodat een ontmoeting aan het einde van onze rondreis toch nog mogelijk is. Nandani had zelf aangegeven dat ze de moeder heel graag nog eens wilde ontmoeten en na contact met de moeder bleek dat zij zielsgraag Nandani ook nog een keer wilde ontmoeten. Het was wel passen en meten en hotels wijzigen maar het is gelukt. En nu gaan we …………….lekker zwemmen in zee. Het zeewater is volgens mij nog warmer dan de buitenlucht. Overheerlijk.

12 mei 2010 Kandy
Kandy
Woensdag 12 mei Vanmorgen zijn we om 7.00 uur opgestaan omdat we om 9.00 uur zouden vertrekken naar Kandy. Het was dus weer de koffers pakken en kijken of er weer alles in kon. Tijdens het ontbijt vroegen de bedienden regelmatig of we straks weer vertrokken. Ze vonden het erg jammer dat Nandani weer wegging. Nandani was hier heel graag nog gebleven, ik zelf trouwens ook. Als ik hier ooit nog eens terug zou komen zou ik beslist bij het Pigeon Island gaan snorkelen of misschien wel een cursus scuba-duiken gaan volgen. De onderwaterwereld is hier met zijn koralen erg mooi. Om 9.10 uur zijn we vertrokken naar de warmwaterbronnen die halverwege Nilaveli en Trincomalee liggen. De hindoes gaan er van uit dat dit een geschenk van Schiva is en daarom een heilige plaats is. Zo heilig nou ook weer niet want we moesten er wederom wel entree voor betalen zelfs bij het verlaten van de parkeerplaats moest nog parkeergeld betaald worden. Het uit de bodem opborrelende water was inderdaad lekker warm. Bij elke bron stond een emmertje waarmee je de voeten of het hele lichaam kon overgieten. Zelf heb ik dat niet gedaan omdat ik gisteren met de overtocht naar het eiland aardig mijn rug heb verbrand en mijn rug daardoor al warm genoeg was. Op weg hier naartoe hebben we ook heel veel huisjes gezien die door diverse hulporganisaties daar zijn gebouwd vanwege de wateroverstroming in 2004. De tocht naar Kandy is ongeveer 192km. Een hele zit. In Dambulla hebben we onze lunch genomen. Verder ging het richting Kandy. Het landschap veranderd van vlak naar heuvelig en erg bochtige wegen. Op plekken waar ik nooit zou durven in te halen werd dit al toeterend door onze chauffeur wel gedaan. Op een gegeven moment hoorden we dan ook tijdens het inhalen een krakend geluid. Het busje werd langs de kant van de weg gezet en onderzocht. Niets te zien zei men. Verder ging de tocht weer. Al met al hebben we er toch gauw 5 á 6 uur over gedaan. In kandy zijn we allereerst naar een winkel gegaan waar Nandani een mooie sari heeft gekocht. De meest culturele en spirituele stad van Ceylon is wellicht Kandy. De stad wordt omgeven door heuvels en jungle-achtige vegetatie. De grootste rivier - de Mahaweli - komt van Adam's Peak en stroomt langs Kandy. De stad heeft een prettig, koel klimaat en doet schilderachtig aan. Tot de grootste bezienswaardigheden behoort 'De Tempel van de Tand', waar volgens de overlevering de hoektand van Boeddha wordt bewaard. Vervolgens zijn we naar ons hotel gegaan waar we van een lekker buffet hebben genoten.

14 mei 2010 Ella
Op weg van Kandy naar Ella
Donderdag 13 mei Iedereen nog bedankt voor alle leuke reacties die we mochten ontvangen.
Na een heerlijk ontbijt zijn we naar de tempel van de tand in Kandy gegaan. Het busje werd in een parkeergarage gestald en dat was voor ons nieuw. Vandaar uit kwamen we langs een vrij nieuw winkelcentrum. Daar wilden de dames natuurlijk direct naar binnen, maar omdat Sri Lanka een democratie heeft gelden ook hier de meeste stemmen. Grapje. Neen eerst de tempel en toen het winkelcentrum. Voordat we bij de tempel waren moesten we eerst door een veiligheidspoort net als op het vliegveld en vlak er voor nog eens. De dames en heren gingen daarbij door een afzonderlijk poortje. Vervolgens mochten we de schoenen inleveren uiteraard ook nog tegen betaling. We waren net op tijd om de relikwie van Boeddha te kunnen zien omdat dit maar gedurende één uur per dag mogelijk is. Ook kwamen we in diverse ruimtes waar we 11 jaar geleden nooit toegang toe hadden. Uiteindelijk was alles zo mooi dat we het nooit voor mogelijk hielden dat we ons zo lang in een tempelcomplex zouden ophouden. Ook hebben we nog een kolossale opgestopte olifant gezien die ooit als oudste olifant 1 maal per jaar, meestal in de maand augustus, afhankelijk van de stand van de maan, tijdens de processie(perehera genaamd) de hoektand van Boeddha mocht dragen in een schrijn op zijn rug. In deze met glas afgeslote ruimte waren wel 6 airco’s. Bij ons in de hotelkamer maar 1 en dat voor ons drieën. Nandani en Tiny hebben nog lotusbloemen geofferd. Alles was heel indrukwekkend vooral het zien van de biddende mensen straalde een serene rust uit op mij. Vervolgens gingen we naar het ……warenhuis voor de dames. Als eerste werd een bata-winkel bezocht. Nandani heeft er zelfs twee paar schoenen gekocht. Dat wordt straks bijbetalen bij de luchtvaartmaatschappij voor het overgewicht. Het winkelen maakt dorstig dus hebben we in een winkel van het winkelketel “Roots” een heerlijk sapje gedronken. Na dit sapje zag ik een kleurrijke folder met allerlei ijsafbeeldingen. Dit was echt tegen mijn principe om in een tropisch land schepijs te gaan eten, maar ik deed het wel. Gelukkig heb ik er geen last van gehad. Och soms moet je je principes ook los kunnen laten. Om half drie zijn we pas gaan lunchen. Hier was ook een batik-winkel. Voor Nanka waren we nog op zoek naar een Srilankaanse vlag maar die hadden ze in deze winkel niet . Op naar de volgende winkel. Uiteindelijk kwamen we bij een andere batik-winkel maar ook hier geen vlag. Men zou wel even bellen en binnen tien minuten kwam er iemand met een auto met diverse vlaggen. Daarna zijn we naar het treinstation gegaan om treinkaartjes te kopen voor onze reis van morgen naar Ella dat midden in het theegebied ligt. Doch helaas ons werd verteld dat er geen plek was in het speciale treinstel voor toeristen, wel was er misschien nog plaats 1e klas maar ook dat wist men nu nog niet met zekerheid. We zien wel morgen. Het komt zoals het komt. ’s-Avonds zijn we naar de Kandydancers geweest. Dit is een kleurrijk schouwspel met ter afsluiting mensen die over gloeiende kooltjes lopen. Er was geen enkele toerist die dit na wilde doen.

Vrijdag 14 mei
Vanmorgen was het 6.00 uur opstaan en om 6.30 ontbijten. De koffers moesten weer opnieuw ingepakt worden. Om 7.45 was het vertrektijd. Deze dag een treinreis naar Ella in het theegebied maar eerst gingen we informeren of we nog treinkaartjes konden bemachtigen. De kaartjesverkoper wist het nog niet en moest eerst bellen naar het vorige station om te vragen of er toch nog plek was voor ons. Uiteindelijk was er toch nog plek voor ons in de speciale toeristenwagon. De chauffeur ging met onze koffers alvast vooruit naar ons nieuwe hotel in Ella. De reisgids ging met ons mee. Alle plaatsen waren voorzien van een nummer en we werden netjes naar onze zitplaatsen gebracht. Aan het plafond bevonden zich diverse ventilatoren. Onderweg heb ik heel wat foto’s gemaakt vanuit de rijdende trein. Je kwam echt door groene theetuinen en schitterende watervallen. Alleen de reistijd zou 5 uur bedragen maar omdat het halverwege de middag begon te regenen ging de trein wat langzamer rijden waardoor hij er 7 uur over deed. Dat was minder leuk. De trein ging langzamer rijden doordat er tijdens deze regenbuien de kans bestaat dat rotsblokken of bomen op het spoor kunnen vallen. Het was heel gezellig in de trein. Ik heb hele gesprekken gehad met mensen uit Zwitserland, Rusland en Sri Lankanen die in Londen wonen en eens per jaar hun familie hier komen bezoeken. ’s-Avonds hebben we na het eten het dorpje nog even ingelopen.

15 mei 2010 Tissamaharama

Alles gaat goed hier.
Vertrek naar Tissamaharama reisafstand ca 105km. Hier zouden we ’s-middags een bezoek brengen aan de Kataraga tempel maar gezien een enorme tropische bui hebben we hier maar van af gezien. Het had hier in weken niet meer geregend en nu als wij komen.....
Volgende week om deze tijd staan we al in startblokken voor de terugkeer naar Nederland. Maar voorlopig zijn we nog in het oh zo mooie Sri Lanka. Vanmorgen dalen we via de spectaculaire Ella Gap, de kloof van Ella, steil af naar de kust, een schitterende rit. Onderweg passeren we de Rawana Ella Falls, een van de mooiere watervallen van Sri Lanka. Hier waren ook wederom vele verkopers aanwezig die ons probeerden van alles te verkopen. We kenden de verhalen al van dat men zegt cadeautje en vervolgens drukt men je een kwarts-steen in de hand en daarna vraagt men geld voor deze steen. Ze willen deze steen dan niet meer terug nemen. Maar dit verhaal kenden we dus al van onze vorige reizen. Verder ging het richting Tissamarahama. Hierna hebben we onderweg nog een pottenbakster bezocht. Zie foto. Ik mocht van haar ook nog wel even de oven zien boven op een heuvel. Daar aangekomen was er geen oven te zien maar een armzalig hutje waar men kennelijk in woonde. Mij werd een geplastificeerd papier met Engelse tekst in de hand gedrukt met een smeekbede om geld. Tweeduizend rupies was haar vraag. Ja wat moet je dan doen als je daar zo alleen bij haar staat. Ik vond de manier waarop dit gebeurde niet helemaal goed en heb haar dan ook niets gegeven. Immers daarvoor had ik haar ook al een bedrag gegeven omdat we mochten toekijken bij het pottenbakken. Tegen de middag kwamen we aan bij ons hotel.
Kataragama is een van de 16 pelgrimsoorden van de wereld voor aanhangers van het Boeddhisme. Volgens de legende heeft Boeddha hier in 580 vChr. tijdens zijn derde en laatste bezoek aan Sri Lanka een ontmoeting gehad met Koning Mahasena die toen over dit gebied de scepter zwaaide. Ook voor hindoes en moslims, die er de Vel of drietand van Skanda of Kataragama Deviyo, oorspronkelijk de oorlogsgod, vereren, is Kataragama een belangrijk pelgrimsoord.
Bij het verslag van Kandy heb ik nog twee filmpjes geplaatst. Vanavond hebben we met de gids en chauffeur in een plaatselijk rstaurant gegeten. Genoten van de lekkere Arak met ginger beer.

16 mei 2010 Tissamaharama
Dag twee Tissamaharama
Zondag 16 mei
Vandaag bezoeken we de historisch en religieus belangrijke plaats Kataragama. Kataragama is een van de 16 pelgrimsoorden van de wereld voor aanhangers van het Boeddhisme. Volgens de legende heeft Boeddha hier in 580 vChr. tijdens zijn derde en laatste bezoek aan Sri Lanka een ontmoeting gehad met Koning Mahasena die toen over dit gebied de scepter zwaaide. Ook voor hindoes en moslims, die er de Vel of drietand van Skanda of Kataragama Deviyo, oorspronkelijk de oorlogsgod, vereren, is Kataragama een belangrijk pelgrimsoord. Het was deze morgen erg benauwd en warm. Nandani schijnt hier echter goed tegen te kunnen. Misschien is het toch onze leeftijd die hier meespeelt. ‘s-Middags zijn we met zijn allen naar de zee gegaan. Het water is hier een stuk kouder dan aan de oostkust maar nog steeds lekker warm. Omdat het zondag was waren er ook vele lokale mensen en dat gaf weer een kleurrijk plaatje.

19 mei 2010 Mount Lavinia
Hikkaduwa / Mount Lavinia
Maandag 17 mei Na het ontbijt rijden we parallel aan de oceaan via Hambantota, Tangalle en Matara naar Galle. Vanuit Tissamaharama komen we eerst in Hambantota. Hier hebben we de vissershaven bezocht en de verkoop van vis gezien. Vele vissen had ik nog nooit eerder gezien. Tiny en Nandani hebben op deze plek aan de kinderen ballonnen en bellenblaas gegeven. Aan de zuid-oostkust is Hambantota de grootste plaats, terwijl er slechts 10.000 mensen wonen. Het havenstadje is de woonplaats van de islamitische Maleisiërs, die ooit in hun sampans zijn komen overvaren om olifanten te vangen. Tegenwoordig zijn zij actief als boer, visser of als zoutwinner. Op het klif hebben we een prachtig uitzicht over de baai. Tevens een goede observatieplek voor vogelliefhebbers. Onze gids vertelde dat hier tijdens de tsunami in 2004 veel mensen zijn verdronken in deze streek. Wat ons wel opviel is de infrastructuur. De wegen zijn sinds ons laatste bezoek enorm verbeterd. Zo stilletjes aan denken we dat van het tijdens de tsunami geschonken geld heel veel besteed is aan de verbetering van wegen. Onze eindbestemming voor vandaar was het mooie Amaya Reef hotel in Hikkaduwa. Tegen de avond hebben we hier nog een paar leuke souvenirtjes kunnen kopen tussen de tropische buien door. De tropische bui met onweer was zo heftig dat op een gegeven moment de entreehal van het hotel onder water kwam te staan voor de mensen die verdronken zijn met de tsunami. Onderweg zagen we dat er in zee flinke strekdammen waren gebouwd. Vervolgens hebben we in Koskoda een schilpadden-farm bezocht. Nandani mocht nog diverse, van klein tot grootte schildpadden vasthouden. De krokodillen-schildpad, daar mochten we alleen maar naar kijken. Als je te dicht bijkwam deed hij zijn bek met scherpe tanden al open. Nandani heeft vanmiddag ook nog een face-massage gedaan.

20 mei 2010 Mount Lavinia
Tweede dag Mount Lavinia
Woensdag 19 mei Vandaag zouden we om 11.00 uur opgehaald worden om bij Manisha te gaan lunchen. Manisha is degene die de moeder van Nandani heeft opgespoord. Om 11.30, dus later, werden we opgehaald. Allereerst zijn we naar een winkel gegaan om wat presentjes te kopen. Bij Manisha werden we hartelijk ontvangen. We hebben lekker wat bijgepraat en waar we voor kwamen, heerlijk genoten van Srilankaans eten. Hierna zijn we naar een winkelcentrum geweest. Wat is het hier allemaal enorm veranderd en wat een luxe. En oh wat een verkeer in het centrum van Colombo. Hierna hebben we het huis van onze chauffeur bezocht en kennis gemaakt met zijn vrouw en twee dochters. We hebben ook nog even naar het centrum van Mount Lavinia gewandeld. Waar we veel moeite mee hadden was het oversteken van de grote weg. Er is weliswaar een zebrapad maar dan is het nog levensgevaarlijk. Bij de super hebben we voor ons bezoek morgen aan Nandani’s moeder allerlei boodschappen gehaald. In het hotel hebben we de avond tevoren al hele aardige mensen uit Nederland ontmoet met ook een adoptiedochter. Dit echtpaar gaat elk jaar op eigen kosten voor hun Sharety foundation de projecten bezoeken. Hiervoor had ik natuurlijk enorm veel interesse zodat we ook voor deze avond met hun in de bar hadden afgesproken.

21 mei 2010 Negombo
Negombo
Donderdag 20 mei Vanmorgen was het vroeg op staan. De chauffeur zou ons vanmorgen om 8.00 ophalen. Vanuit het hotel in Mount Lavinia zullen we vertrekken naar ons laatste hotel van onze reis te weten Negombo. Eigenlijk zouden we gisteren al naar dit hotel gaan maar door de tropische buien was de weg daar naar toe onbegaanbaar geworden. De bedoeling hiervoor was om de reisafstand naar Nandani’s moeder te verkorten. Maar helaas het zou vandaag dus een lange rit( of moet ik zit zeggen) worden. Voor ons zou deze dag, waar we twee weken naar uit hebben gezien, een bijzondere worden. Zeg maar een hoogtepunt van onze reis. Helaas was er ook een klein minpuntje. Aan de receptie en later door onze eigen chauffeur werd ons verteld dat we voor onze terugvlucht voor a.s. zaterdag in plaats van 3 uur nu 6 uur van te voren aanwezig moeten zijn op het vliegveld. Dit had alles te maken met de tropische buien van de laatste dagen die hier in deze mate echt uitzonderlijk schijnen te zijn. Het laatste stuk weg naar het vliegveld is hierdoor onbegaanbaar geworden. Deze hindernis gaat dan met behulp van militaire boten die worden ingezet. Ik zelf ga er van uit dat alles wel goed komt maar het blijft toch even afwachten. Het zou wel heel erg vroeg opstaan worden zaterdag en vervolgens nog een 10 uur in het vliegtuig. Goed vandaag is het donderdag en zaterdag is nog twee dagen verder. ’s-Morgens gingen we zoals gezegd dus al op tijd op weg naar de moeder van Nandani. Via Mount Lavinia gingen we dwars door de hoofdstad Colombo. Het verkeer krioelt hier enorm door elkaar. Het zou mij nooit lukken om hier heelhuids doorheen te komen wat een …….zooitje. Het heeft heel veel tijd gekost om hier door heen te komen. En voor één keer was dit best wel mooi om mee te maken. In Gampagoda werd eerst onze gids opgehaald en vervolgens ging het naar de plek waar men met Nandani’s moeder had afgesproken. Op deze plek aangekomen was de moeder er nog niet maar binnen de twee minuten stopte er opeens een blauwe kleine vrachtwagen en hier achterop zat de moeder en Nandani’s zus. We maakten wat meer plaats in ons busje en verwelkomden elkaar hartelijk. De bedoeling was om met hun naar een verderop gelegen hotel te gaan waar voor ons een aparte kamer was afgehuurd waar we rustig konden zitten zonder al te veel aandacht te trekken van nieuwsgierige blikken van lokale mensen. Hier hebben we ook gezamenlijk gegeten. Voor hun rijst met curry en voor ons westers eten. De reisgids vertelde ons om hier van af te zien om ook rijst met curry te gaan eten omdat het hier plaatselijk wel eens erg heet voor ons kon zijn. Vervolgens zijn we naar het hutje gegaan van Nandani’s moeder. Ook hier werden we hartelijk ontvangen door haar huidige man, opa en buren. Dit bezoek was niet te vergelijken met die van de laatste keer. Alles verliep heel gewoontjes en op een natuurlijke manier. De boodschappentassen met levensmiddelen was een welkome aanvulling voor hen en ze waren er erg blij mee. Nandani heeft haar eigen armband als symbool aan haar moeder gegeven en dat doet je dan wel wat op zo’n moment. Het zal voor mij, voor ons, één van de dagen blijven die altijd in herinnering zal blijven voortbestaan. Men had ook voor ons veel moeite gedaan om ons te verwelkomen. Zo had men diverse schalen gevuld met diverse fruitsoorten en drankjes gemaakt. Doordat alles op zo’n leuke manier verliep viel het ons dan ook echt zwaar om weer afscheid te moeten nemen. Terug ging het naar Negombo ons laatste hotel van deze reis waar we tot zaterdagmorgen zullen verblijven. Aangekomen op onze kamer gaf Tiny een enorme gil, maar dat doet ze regelmatig als ze kleine beestjes ziet. Bij de wat grotere diertjes komt ze zachtjes naar me toe om te vragen of ik even zo goed wil zijn die weg te halen. Maar dit keer was het wat anders. We hadden een sms-je gekregen dat Roger na zijn sollicitatie-gesprek de job heeft gekregen. Geweldig, wat een mooie afsluiting van deze dag. Roger en Nanka van harte gefeliciteerd. Nu kunnen jullie toch weer aan verder toekomstplannen gaan denken.

22 mei 2010 tinynandani | Negombo
Vliegveld
Goeie morgen allemaal. We zijn nu inmiddels bij de luchthaven en door alle veiligheidscontroles heengekomen. Onze vlucht is om 11.50 Uur lokale tijd en onze verwachte aankomst in Frankfurt zal om
18.50 uur lokale tijd zijn. Bedankt voor al jullie leuke en meelevende reakties op welke wijze dan ook. Het heeft ons enorm goed gedaan. We Will meet you soon.

23 mei 2010 Doetinchem
Weer thuis
Hallo allemaal. Onze terugvlucht is goed verlopen. Het vliegtuig is om
18.37 veilig geland. Bij de aankomst hebben we toch wel een uur op onze koffers moeten wachten. Waarom dit zolang duurde is niet te verklaren maar iedereen verwonderde zich daarover. Toen we de koffers hadden hebben we pas onze vooraf al afgesproken taxi kunnen bellen. Ook hierop was het wederom een half uur wachten. De taxi bracht ons naar het motel waar we onze auto hadden achtergelaten. Nu ging het echt huiswaarts. Thuis aangekomen wachte ons nog een verrassing. Nanka, Roger, Anita en Gerrit wachten ons hierop. Bij de voordeur waren slingers met de tekst welkom thuis en er was gebak. Mensen nogmaals allemaal bedankt voor jullie leuke en lieve reakties. De reis is voor ons allen en in het bijzonder voor Nandani, de ontmoeting van haar moeder, heel waardevol geworden.