Tweet

Om 8:00 uur zijn wij wederom op tour gegaan. Ik had een excursiepakket geboekt voor een halve dag. Uiteindelijk waren we omstreeks 16:00 uur terug in ons hotel in Kuta.
Allereerst gingen we naar Batubulan waar we vele steenhouwers aan het beitelen konden zien. Er waren veel beelden te koop waarvan ik dacht dat ze nog vrij nieuw waren maar ook beelden die door de weersinvloeden al aangetast waren. Het zijn in hoofdzaak beelden die bedoeld zijn voor de tempeltjes die op Balie bij elk huis te vinden zijn. Er waren vele godenbeelden en altaren met overdadig geornamenteerde zuilen met plateaus in alle soorten en maten.
Op Bali, waar 93 procent van de bevolking een vorm van hindoeïsme aanhangt, zijn wel vijftigduizend tempels. Of meer. Veel families hebben er een voor zichzelf. Vaak zijn het verweerde beelden en altaren om goden en profeten in ere te houden, of hun afgezanten, maar ook voorvaderen, dolende zielen en rondwarende geesten die wat humeurig kunnen zijn. De productie is voor Balinees gebruik, in eigen tempels en pagodes, maar ook vanuit Java – waar slechts 1,5 procent van de bevolking het hindoeïsme aanhangt – is belangstelling. Opvallend is het symbool dat op tal van plaatsen bij huizen en tempeltjes opduikt: de swastika. In het heiligste teken van het hindoeïsme zien westerlingen toch echt in eerste instantie een nazi-symbool.

Ook bij deze steenhouwerij is op de buitenplaats een tempeltje te vinden. Net als wij er zijn wordt door een sierlijk geklede dame een offer gebracht. Er wordt drie keer per dag gebeden en men brengt daarbij kleine offers. Dat is nodig om een beter mens te zijn en op een goede manier naar een volgend leven te gaan. Er is haast geen winkel, huis, hotel of tempel waar geen kleine offerandes voor de deur liggen.

Ook binnen in de verkoopruimte werd door een jonge dame een offer gebracht bij een tempeltje dat aan de muur hangt.

Vervolgens gaan we naar een kunstatelier. We krijgen een korte uitleg wat er geschilderd wordt. Er wordt ons gevraagd om binnen in de kunsthal geen foto’s te maken van de schilderijen. We respecteren dit. Wel erg jammer want er hangen prachtige schilderijen aan de muur. Als je een schilderij wilt kopen, dan wordt het doek losgehaald van het frame en opgevouwen. Zo dat je dit in je koffer mee kunt nemen naar Nederland.

Daarna naar een zilverfabriek in Celuk. Het bezoek aan UC silver en Buddha to Buddha is de moeite waard. We mogen zelfs in de werkplaatsen van deze smederijen met eigen ogen aanschouwen hoe de juwelen worden gemaakt.

Ook hebben we een traditionele leefgemeenschap bezocht. Op deze omheinde leefgemeenschap wonen vier generaties van een familie. De gids laat ons de keuken en de woonkamer zien die aan de westkant van de binnenplaats liggen; aan de noordzijde zijn de slaapkamers, in het zuiden stallen met dieren en aan de oostkant is de familie-tempel.
Het is een traditionele familiesetting. Zo zien de meeste erven eruit, soms wat groter, soms veel kleiner. Ze verkopen wat groenten op de markt, en kippen. Daar leven ze van. Soms hebben de jongere mannen werk in de stad. Ze leveren hun loon in bij de familieoudste. Als het goed is. Ook hier komen we wederom net op tijd om een vader met zijn kleine zoontje bij een altaar een offer te zien brengen. Ook leuk was het moment waarop een jonge Japanse dame in mooie klederdracht en ik zelf elkaar fotografeerden. Ook waren er een aantal hanen deels in manden die gebruikt worden voor de hanengevechten. Een loslopende haan stond fier naast een Boeddhabeeld. Dit is echt het verschil tussen een strijdende haan een een mediterende Boeddha.

Tot slot worden we op de markt in Ubud losgelaten. Deze grote markt is 7 dagen van de week open. Hier krijgen we twee uur de tijd. Het is een grote verzameling stalletjes die veelal het zelfde verkopen en die hopen je eerst maar eens binnen in hun winkeltje te krijgen. Want dan zal de verkoop wel lukken. Onder de vele bezienswaardigheden is ook het koninklijk paleis (al is de koning sinds 1945 niet meer officieel in functie) en ertegenover het Lotus-café. We treffen het want er zijn vandaag danswedstrijden. Hieraan doen vele jonge kinderen aan mee en het is een prachtig schouwspel om hun sierlijke bewegingen te volgen in hun kleurrijke klederdracht. Mijn bedoeling was eigenlijk geweest om het naastgelegen monky forrest te bezoeken. Thuis had ik mij speciaal hiervoor laten vaccineren tegen rabiës. Echter iemand in onze groep wilde hier pertinent niet naar toe juist omdat hij tegen een apenbeet opzag en niet gevaccineerd was. Monky forrest ging dus aan mijn neus voorbij.

 

We besloten om de lunch niet in het drukke Ubud te nuttigen. De reisleider wist een mooi tussen rijstvelden gelegen restaurant net buiten Ubud. Het Senar Kuning resto. Bij de ingang werd op een instrument Balinese muziek gespeeld.
De gids vertelde dat een vierkante meter rijstveld een halve kilo rijst per jaar oplevert. Het was een goede keuze. Ik heb heerlijk van mijn bestelde vis genoten en vooral van de omgeving.

Bij terugkomst hotel net nog even van de ondergaande zon kunnen genieten aan het strand.