Na een heerlijk ontbijtje heb ik mij op weg gemaakt naar Little Adams peak. Het was eerst een heel eind wandelen voordat er geklommen kon worden. Ik was net een half uur onderweg toen ik plotseling naar het toilet moest. Dit was mijn geluk niet vanwege dat dit een van de laatste restaurants voor de klim naar Little Adams peak was maar vooral vanwege het mooie uitzicht aan de achterzijde van dit restaurant. Hier heb ik zeker wel een half uurtje van mijn kannetje thee en het schitterende heuvellandschap genoten. 

Op het naastgelegen hotel Flower inn had ik ook een mooi uitzicht op de bloemenpracht die daar bloeide.

 Verder ging het nu omhoog op smalle zandpaadjes met links en rechts van mij allemaal theestruiken. Het was echt adembenemend mooi. 

Ook kwam ik nog wat theepluksters tegen. En dat allemaal tussen een heuvelachtig groen landschap waar nu een heerlijk aangename temperatuur heerst om te gaan wandelen. 

Ook kwam ik nog langs een Spa en Yoga resort. Hier stonden hele mooie huisjes en zo te zien onbetaalbaar voor mij.

 Nee ik ben heel blij met mijn guesthouse waar s-avonds de Srillankaanse maaltijden heerlijk zijn. In alle rust eten onder de veranda en niet de herrie van al die toeristen die in het centrum vaak alleen maar Europees gaan eten. Misschien is het ook al wel de leeftijd dat ik meer van de rust hou. Ik kwam op de route heel veel vriendelijke en vrolijke Srilankanen tegen die waarschijnlijk in het weekend hier ook van willen genieten. In de verte en diepte kon je nu duidelijk de bus zien die al draaiend de helling omhoog kwam. 

Te bedenken dat ik gisteren ook in zo'n bus gezeten heb en vandaaruit de hoge pieken van de heuvels bewonderd heb. Het laatse stuk van de route verliep via smalle stijle betonnen treden. Plotseling waren er geen treden meer maar een smal paadje omhoog met tussendoor allemaal grote stenen. Dit was gelukkig maar een kort stukje van een paar honderd meter. Rustig aan doen, ik heb de tijd want een verzwakte enkel is ook niet echt handig. 

Ook kwam ik hier het jonge Canadese stel tegen waarmee ik gisteren gezellig tezamen in de bus heb gezeten van Wellawaya naar Ella. Ook hun waren onder de indruk van al dit moois.

 Boven op de top waren ook nog twee loslopende koeien. Hoe die boven zijn gekomen is mij een raadsel omdat het voor mij een hele klim was vooral al die laatste traptreden omhoog. Ik heb het gered met menig zweetdruppeltje zonder ook maar een keer te zijn gevallen. Het is namelijk belangrijk om goed te kijken waar je loopt maar dat is met al dit moois om je heen soms heel moeilijk. Een jonge dame zat boven aan de top  aan de rand van de afgrond toen een van de twee koeien wel heel dicht bij haar kwam. Ze zag dit gelukkig zelf ook al in maar wat ik niet verwachte was dat ze luid gillend weg liep. Natuurlijk die koe met zijn gewicht hoeft haar maar iets te raken tijdens zijn draaibeweging en daar gaat deze lieftallige jonge dame. Zo zie je maar weer alles kan.

 De afdaling met de hele smalle betonnen treden ging goed. Dus even niet letten op het uitzicht. Van hieruit wilde ik nog naar de nine Arche bridge lopen. Dit is een ooit door de Engelsen aangelegde spoorwegbrug die bestaat uit negen bogen. In verband met de oorlogstijd indertijd hebben de Engelsen deze brug zonder staal gebouwd. Een waar meesterstuk. Omdat ik toch wel een beetje moe begon te worden heb ik besloten om de bus richting de Ravanna watervallen te nemen.

Hier aangekomen kwam er meteen al iemand naar mij toe die wat quartz steentjes aan mij wilde verkopen. Vriendelijk vertelde ik hem in het sinhalees dat ik geen interesse had. Hij hield toen verder niet aan. De waterval was mooi en er waren veel srilankanen die op deze zondag een fris bad namen.

 Ook werden de touristen er op grote borden gewaarschuwd niet op de gladde rotsen te gaan klimmen. Ondanks dat het dodenaantal hierbij ook nog was vermeld en de borden waren voorzien in vier talen zie je dan ook nog blanke mannen de klim wagen en bovenaan roemrijk de armen omhoog steken. 

Op de brug kwam ik nog in gesprek met een aantal Hindoes. Bij een jonge dame die bij deze groep hoorde waren haar beide handen met henna tekeningen bewerkt. Ik vroeg aan haar de betekenis hiervan en ze vertelde mij dat ze gisteren was getrouwd. Ik feliciteerde haar en haar jonge partner en wenste hun veel geluk.

 Opeens zag ik een bus aan komen rijden maar stond niet in de buurt van de bushalte. Al zwaaiend zette ik het op een lopen en ook een mevrouw met haar dochtertje renden achter de bus aan. De bus stopte alsnog en we konden mee. Er was echter geen zitplaats meer en toen de conducteur  mij een kaartje wilde verkopen kon ik mij met al die zig zag bewegingen moeilijk staande houden bij het betalen. Al lopend naar het hotel heb ik mij nog wat te drinken gehaald en drinkwater om te gebruiken bij het tandenpoetsen. Al schrijvend komen nu toch weer de steekmuggen dus nog even deet opgedaan en over een kwartiertje komt mijn lekkere eten. Deze dag was echt te kort. Morgen moet ik kiezen tussen het wandelen naar de nine Arche bridge of de treinrit naar Haputhale. Of te wel drie dagen zijn echt weer te kort.