Tweet

In 2010 zijn Tiny, Nandani en ik samen naar Sri Lanka gereisd om daar Nandani’s moeder te bezoeken. Manisha Perara heeft toen onze rondreis verzorgt. Manisha had ik al eerder gebeld voor een wederzien. Het toeval wilde dat ze vandaag gasten op ging halen van het vliegveld hier 11 kilometer verderop en bij het Beach hotel zou zetten. We hebben dan ook omstreeks half elf afgesproken bij mijn hotel. Het was een gezellig weerzien ook met Asanka onze chauffeur destijds. Asanka was niets veranderd en ik vroeg belangstellend hoe hij dat red. Mijn geheim vertelde hij. Manisha zag er wel wat ouder uit. Met Manisha’s zoon Kyle ging ook alles goed en hij was haar inmiddels tot aan de oren gegroeid. Ik heb nog diverse foto’s laten gezien van ons gezin en vooral kleine Lily kreeg veel bewondering. Toen was het weer tijd van afscheid nemen en Manisha zei als er iets is kon ik altijd bij haar aankloppen. Ja de dag was nu inmiddels voor de helft al weer om. Uiteindelijk besloot ik om toch nog op pad te gaan. Het werd Colombo. Vanuit het Fort station gewandeld naar de Galle face. Een hele wandeling want het was behoorlijk warm. Aan de Galle Face is het zondags altijd gezellig druk van de mensen met zijn vele eetstalletjes. Jammer voor mij want het rook er zo lekker. Het leek mij verstandiger om het niet te doen en ik heb maar genoegen genomen meteen pakje biscuitjes. Toen ik daar even zat, ik dacht er echt in de schaduw te zitten, werden mijn voeten in de sandalen enorm warm. Nogmaals alles goed ingesmeerd maar het bleef branden. Uiteindelijk heb ik zolang mijn reserveonderbroek die ik altijd in mijn rugzak bij me heb er overheen gedaan. Dat hielp even. Dus besloot ik om die reden toch weer snel verder te gaan lopen en zocht onder het lopen bescherming onder de rij palmbomen. Dus zon, schaduw, zon enz. Uiteindelijk kwam er een einde aan de laan met palmbomen en werd het weer volle zon. Hier heb ik ondanks dat ik mijn petje op had simpelweg mijn kleine paraplu gepakt. Dat scheelde enorm. Het ging nu richting het oude parlementsgebouw waar tegenwoordig het secretariaat van de president is gevestigd. Hier wilde ik een stukje van filmen maar ik zat even met mijn paraplu. Deze dus maar even in de broekzak weggestopt. Toen ik hem vervolgens weer wilde pakken kreeg ik hem er bijna met geen moeite meer uit. Eerst maar even snel een schaduwplekje gezocht en uiteindelijk de paraplu uit de broekzak kunnen krijgen. Verder ging het richting lighthouse oftewel vuurtoren. Gaande weg werd ik continue aangesproken door driewieler-drivers. Die wilden natuurlijk ook graag verdienen maar ik had geen interesse en wilde mijn eigen weg en keuze maken. Eentje stopte er en liet een compleet fotoboek zien waar hij mij allemaal naar toe kon brengen. Ik bedankte vriendelijk. Verder ging het richting de woning van de president. Daar kreeg ik te horen dat deze in januari pas opnieuw verkozen president gekozen had voor een wat simpeler verblijf. Ondanks dat de president hier niet woonde werd het toch heel streng bewaakt en voordat ik begon met filmen heb ik wel eerst om toestemming gevraagd. Het gebouw wordt gebruikt voor officiële ontvangsten en overige ambtsgelegenheden. Verder ging het richting Seestreet waar ik een mooie moslim tempel wilde bewonderen. Via Pettha teruggelopen naar Fort Station voor mijn bus richting Negombo. Na een kwartiertje wachten kwam de bus er al aan. Ik verliet mijn schaduwplekje onder de boom en stapte in. Omdat de bus helemaal vol zat mocht ik naast de chauffeur zitten. Nou dat was natuurlijk helemaal geweldig. Het was een warme zonnige dag en wat beweging betreft die dag dus voldoende gehad. Oftewel ik hoef vanavond niet aan mijn lijn te denken.