Zoals ik thuis heerlijk kan slapen zo heb ik het hier ook. Werd wakker zonder wekker om 7:00 uur en ben opgestaan om 8:30. Mijn voornemen was dan ook om de eerste twee dagen te aclimatiseren. Ik heb een heerlijk ontbijtje gehad met een Sri Lankan omelet. Daarna begon het behoorlijk te regenen. De natte  moesson. Als je dan ziet wat er dan in korte tijd aan water neervalt is dat behoorlijk veel.

Ik moest dan ook direct aan Nandani’s moeder en halfzusje denken en in gedachten zag ik al voor me hoe hun lemen huisje en dat van vele anderen werd verzwolgen door het water. Na het ontbijt heb ik dan ook meteen Alisha onze contactpersoon in Sri Lanka gebeld om haar te vragen wanneer we gezamenlijk de moeder zouden kunnen gaan bezoeken. Alisha wist inmiddels al van mijn voornemen doordat Pieter van de stichting Pikaspon haar al had gebeld. Volgende week zaterdag komt ze mij omstreeks 10:00 bij het hotel ophalen. Ik ben heel benieuw wat ik er ter plekke allemaal zal aantreffen of juist weer niet. Bij dat laatste ga ik uit, dat Nandani's moeder en halfzusje alles achter hebben moeten laten en alleen met de kleding die ze aan hadden moesten vluchten voor het opkomende water. Ben in ieder geval blij dat ik Alisha heb kunnen bereiken anders is het met Nandani's moeder die ook hoe ondernemend ik ook kan zijn  waarschijnlijk niet zonder de helpende hand van Alisha kan vinden. Inmiddels is het droog geworden en ben met de bus naar Negombo gegaan. Bij de bushalte was het zeker wel een half uur wachten op de bus. Diverse tuk-tuk bestuurders boden mij dan ook hun diensten aan. Maar omdat ik vakantie heb hoef ik mij niet te haasten dus heb ik rustig staan wachten op mijn bus. In de tussentijd is het echt genieten van het kijken wat er allemaal langst komt. Omgekeerd was dat natuurlijk net zo en dan denk ik alleen maar aan mijn spierwitte benen die straks na twee weken wel bijgekleurd zullen zijn. Alles onderweg voelde net of ik helemaal niet weg was geweest zo vertrouwd. Het bekende praatje in de bus en buisquitjes kopen in het winkeltje waar ik ze vorig jaar ook kocht. Na een aantal leuke straatjes kwam ik langs een supermarkt waar ik een paraplu heb gekocht. Daarna is het de gehele dag droog gebleven. Ongemerkt kwam ik bij een Boeddha bidplaats uit waar een vrouw van ongeveer 50 jaar heel aandoenlijk stond te bidden. Totdat ze zich omdraaide en tegen mij in gebroken Engels begon te praten.  Pal naast deze Boeddha bidplaats was het treinstation van Negombo. Nieuwsgierig liep ik hier naar binnen. Het loketje van de kaartjesverkoper was gesloten maar daarvoor stond een lange rij van wachtende mensen. Uiteindelijk ging het loketje open en heb ik een treinkaartje gekocht naar Colombo voor 40 rupie.

De trein zou over 10 minuten vertrekken. Uiteindelijk werd dit 20 minuten. Vele scholieren zaten er met hun witte schoolpakjes aan ook te wachten. Het zijn echte lache-bekjes allemaal.

Voor deze trein was er maar een soort kaartje te koop. Dus geen 1e, 2e of 3e klas. De zitbanken waren voor de ramen geplaatst.

Onder weg bij elk stationnetje stapte er wel een verkoper van nootjes, frisdrank en ander zoetigheid in.
Ook muziekanten die trommelden en zongen en uiteindelijk vroegen om geld voor een of andere stichting. Ook iemand met een gitaar liep al zingend door de trein.

Halverwege de rit stapte er ook nog een mevrouw met een kindje van een jaar of 4 in. Sons was het angstig om te zien dat het kindje steeds weer probeerde om over het geopende raam te gaan hangen. Gelukkig was de moeder heel waakzaam. Uiteindelijk heb ik de moeder gevraag of ik het meisje mijn buisquitjes mocht geven. Nu had de moeder maar ik zelf ook wat meer rust. De moeder was een echte Srillankaanse schoonheid om te zien.

De rit ging langs vele kleine stationnetjes. Na twee stations woont het gezin van Shirley en nog weer twee stations verder is de luchthaven. In de hoofdstad Colombo Fort ben ik uitgestapt. Ik kon nu merken dat ik al aardig de weg wist in dit verkeersgedrag. Het is een echt levende stad. Ik heb dan ook slechts een klein stukje teruggezien. Maar er komen nog meer dagen. Naar de bouw van de lotus tower heb ik nog wel even gekeken. De toren komt volgend jaar oktober klaar en is het hoogste gebouw in Sri Lanka. Later ben ik met de express bus teruggereden naar Negombo. Dit is een luxe airco gekoelde bus die me dan in een rap tempo via de express highway terugbrengt naar Negombo busstation waar Ik dan weer over moet stappen op de bus die me vervolgens richting hotel brengt.

Al een heel eind voor het hotel ben ik al uitgestapt om het laatste stuk te wandelen langs de vloedlijn.

Vervolgens heb ik mij vluchtig gedouched om daarna nog even te gaan zwemmen. Het hele zwembad was er voor mij alleen. Omstreeks half negen ben ik lekker gaan eten en heb ik genoten van een heerlijke fles lion-bier.